Informacje ogólne
Józef Czechowicz urodził się 15 marca 1903 roku w Lublinie i zmarł również tutaj 9 września 1939 roku. Był polskim poetą awangardowym, tworzącym dzieła dwudziestolecia międzywojennego. Współzałożyciel i członek jednej z działających w tamtym okresie grup poetyckich – „Reflektor”. W latach trzydziestych skupił wokół siebie wyraźne grono
młodych i niezwykle uzdolnionych polskich poetów zaliczanych do II Awangardy – między innymi Stanisława Piętaka, Bronisława Ludwika Michalskiego i Józefa Łobodowskiego. Czechowicz aktywnie uczestniczył w życiu literackim Lublina, był on bowiem autorem wielu utworów lirycznych poświęconych miastu, był również redaktorem kilku czasopism, przede wszystkich tych dziecięcych („Płomyk” oraz „Płomyczek”) i literackich, a także pracował dla Polskiego Radia, pisząc dlań liczne słuchowiska radiowe. Zginął podczas bombardowania Lublina, pod gruzami jednej z kamienic, zaledwie kilkaset metrów od rodzinnego domu. Okoliczności jego śmierci były łudząco podobne do tych podmiotu lirycznego, w jednym z jego wierszy – „Żal”. W miejscu zburzonej kamienicy po wojnie powstał plac nazwany jego imieniem a w 1969 roku odsłonięto tu także pomnik poety.
Twórczość poety
Józef Czechowicz po latach uznany został za jednego z najbardziej unikatowych i indywidualnych twórców tamtego okresu. Swój debiut opublikował na łamach lubelskiego „Reflektora” w 1923 roku. Jego wiersze jeszcze sprzed drugiej wojny światowej przepełnione są katastrofą i upadkiem, co sprawia że wkracza on w katastrofizm, II
Awangardę. Wiele jego katastroficznych wierszy wypełnionych jest straszem przed rzeczywistością i nadchodzącą tragedią, a także niepewnością i niepokojem.
Wybrane publikacje Czechowicza
- Kamień,
- Dzień jak co dzień,
- Ballada z tamtej strony,
- Stare kamienie,
- W błyskawicy,
- Nic więcej