Trybunał Koronny – historia
Gmach Trybunału Koronnego mieści się na środku Rynku na Starówce. Pierwszy wzniesiony budynek ratusza, miał formę gotycką, był drewniany i istniał ta od XIV wieku. Zajmował o wiele mniejszą powierzchnię niż jego teraźniejsza wersja. Po dramatycznym wydarzeniu jakim był pożar Lublina w 1389 roku pozostały z niego tylko resztki i ruiny. Kolejny budynek, który stanął w tym miejscu również wymurowany został w stylu gotyckim. Jego pierwsza przebudowa z I połowy XVI wieku przedstawiła go w zupełnie innym stylu – renesansowym. Budynek bowiem zwieńczony został attyką, a także
dobudowano zewnętrzne schody wiodące na pierwsze piętro. Po kolejnym pożarze Lublina z 1575 roku nastąpiła kolejna przebudowa ratusza. Budynek ponownie odbudowany i odnowiony został w stylu renesansowym, ponieważ miał on nawiązywać do ratuszów znajdujących się w Sandomierzu i Tarnowie. Rok później decyzją króla Stefana Batorego budynek zaczął pełnić funkcję Trybunału Koronnego, do którego zjeżdżała się szlachta z całej Małopolski, aby zażegnać i rozstrzygnąć sporne kwestie. Kolejna przebudowa i zmieniona aranżacja tego miejsca miała miejsce w latach osiemdziesiątych XVII wieku, tym razem barokowa. Zbudowano kolejne piętro, oraz przebudowano istniejącą wcześniej wieżę. Budynek jednak niezbyt długo pozostał w tej formie, bowiem w latach od 1781 do 1787 kolejny raz został przebudowany, tym razem według projektu nadwornego architekta królewskiego Dominika Merliniego. Trybunał rozbudowano, nadano mu klasycystyczny charakter i niemal dwukrotnie poszerzono, a także wykończono drugie piętro, którego przeznaczeniem było sądzenie ziemian. Obecnie w budynku dawnego Trybunału Koronnego mieści się Pałac Ślubów, odbywają się w nim także koncerty i spotkania. W podziemiach natomiast mieści się Lubelska Trasa Podziemna, a wcześniej piwnica, winiarnia i więzienie.